برف می بارد
سفید سفید
بر سیاهی و پریشانی تقدیر این شهر ملتهب
ببار
ای آسمان
آرام آرام ببار
با دانه های فراوان فقر
که از سقف خانه چکه می کند
ببار
تا تکه ای نان و چای شیرین شوی
برای تلخی کام سفره ی پریده رنگ شامگاه
ببار
که تیغ فقر به استخوان رسیده
و مترسکان آوازی شوم می خوانند
بر ویرانگی این خانه
ببار
که موسیقی فقر هم شنیدن دارد...
.
.
ZibaMatn.IR