بیا با من زبان واکن به ذکر دوستت دارم
که لب روی لبانت لااله انت بشمارم

قسم به آیه ی سرخ لبانت حضرت انگور
لبالب از تو لبریزم .سراسر از تو سرشارم

اجابت کن مرا یک شب میان تنگ آغوشت
که با امن یجیب ....جان من تاصبح بیدارم
بغل وا کن بچسبانم شبیه پیرهن در خود
که دکمه دگمه خودرا بر تنت بی وقفه بسپارم

بیا و سر بکش لاجرعه لبهای مرا یا عشق
که طعم بوسه را بر شرم لبهایت بدهکارم

سرم را روی زانوهای خود بگذار و خوابم کن
که داغ غصه ها را بر دل آینده بگذارم

بفرما حلقه کن دستان خودرا گردنم یک بار
که فریاد انالحق بر سر هر دار بردارم

به قصد تاج و تختم آمده قزاق چشمانت
چگونه سر بپیچم از حضور تیغ قاجارم

بیا و باز کن دروازهای سرزمینت را
که در کشورگشایی مثل نادرشاه افشارم

غمم را می خورد شانه به شانه پک به پک با من.
ندیدم پابه پا و پایه تر از شخص سیگارم

تو اکسیژن ،نفس ،تو حکم خونی در رگم....جاری
تو جانی جان من ،در هر نفس من از تو ناچارم
شبیه کودکی سرخورده و وامانده از مادر
به روی شانه های زندگی عمریست سربارم
ZibaMatn.IR