شب به شب از میان پلکم درد
میزند بر هم عمق خوابم را
من که عادت به روز بد دارم
پس بده پس قرار و تابم را
هفته و ماه و سال و قرنی شد
من هنوزم اسیر موهایت
طرح لبخند روی لب هایت
لحن زیبای گفتگوهایت
لاله و سوسن و گلایل ها
پیش چشمم یکی یکی مردن
بس که از جبر و غربت و سرما
سیلی از چرخش زمان خوردن
واژه هایم تلو تلو میخورد
(یک نفر از سه نقطه ها رد شد)
حال و روزم میان گرداب است
(بند آخر سناریو بد شد)
من که فرزند احتمالاتم
یک خیابان بنام من باشد
شده بر عکس باور مردم
نام کوچه شهید زن باشد...؟
از قنوتم گناه می بارد
بر فراز قنا عذاب النار
در لجنزار زندگی مردن
(عاقبت لا الله الا دار)
مهدی صحبتی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
