محبوبِ من!
بیا شعر شویم و قافیه هایش را از خوشبختی بدزدیم.
بیا به آغوش هم بپیوندیم تا به دریا ریخته و تسکین یابیم.
بیا روزها پرواز را یاد بگیریم و
شب ها از همیشه مطمئن تر شویم که تمرین مان تا ابد ادامه خواهد یافت ...
بیا زیرِ نور ماه بنشینیم و
مسابقه بگذاریم که هر کس بیشتر خندید، برنده شود و جایزه اش هم طلب بوسه باشد.
بیا دست هایمان را چفت یکدیگر کنیم و
کلید آن را زیر کلوخه های حیاط خانه مادربزرگ گم کنیم.
بیا فقط کمی بی مهابانه برای هم بمانیم...
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
