دقت کردید پاییز امسال تهران چقدر دلبر شده؟ دقت کردید به این تن به تن شدن زرد و نارنجی و قرمز و قهوه ای؟
دیده اید بلوار کشاورز را؟ دیده اید چه بارانی می بارد این روزها، چه خلوت است، چه پاییز است؟
کسی را دارید که تو خلوتی خیس بلوار کشاورز صدایتان بزند الیزابت بیا با هم یک نخ سیگار وینستون لایت دود کنیم و یک لیوان چای کیسه ای بنوشیم که بوی علف دم کرده می دهد. بیا برویم قول می دهم خودم چتر را بر سرت نگه دارم؟
دارید کسی را که از خانه برایتان لقمه نان و پنیر و گردو بیاورد که دورش کاغذ کاهی پیچیده و نان سنگک بوی کاغذ و کتاب و مشق های اخر هفته گرفته باشد؟ دارید کسی را که شال گردن را خوب دور گردنتان بپیچد، نهیب بزند ماسک را بزن حتما. کسی را دارید که این خوف پاییز را برایتان امن کند؟ دلش شور بزند اما قند و نبات بخندد، حرف بزند، شوخی کند؟
کسی را دارید به خاطر شما زیر ماسک حتی رژ لب سرخابی زده باشد و عطر الیزابت ادلر؟ کسی را دارید قربان تان بشود روزی صد بار؟
کسی را دارید که با او یک عکس دونفره بگیرید توی زردازرد دلبر؟ بعد هزار جا قایمش کنید که کسی نبیند و بو نبرد ؟ کسی را دارید که یواشکی به مژه های بلندش نگاه کنید، به انگشتان کشیده اش، به تار موی سفید جلوی پیشانی ش؟ کسی را دارید که حواستان باشد رد تیغ صورتش را زخم کرده یا نه؟ کسی را دارید که ببینیدش، دلتان گرگر بسوزد از خواستنش؟ کسی را دارید اگر، پاییز بلوار کشاورز این روزها را از خودتان دریغ نکنید. فقط نیم ساعت، با ماسک و الکل و یک قلب عاشق. همین...

ZibaMatn.IR