اینک بهار

سالی دگر گذشت و بهاری دگر رسید
فصلی پر از ترانه و گل های تر رسید

سردی دمار اگر چه درآورده بیشه را
آخر کلاغ بخت سیاهش به سر رسید

ساری بروی برگ صنوبر پرید و گفت
شادانه شو که مرهم زخم تبر رسید

از پشت قاب پنجره گل های ارغوان
تا آشیان بلبل خوش بال و پر رسید

دل بد نکن که عطر خوش دلبرانه ای
با لحظه لحظه های طلوع سحر رسید

از شوکران فصل زمستان نگو که باز
کام جهان به چشمه شیر و شکر رسید

اینک بهار و خاطره ی جادوانه اش
از کوچه کوچه آمده تا پشت در رسید
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
علی معصومی (تعدادی از سروده های بعد از ۱۳۹۹)