جان بنوشان

یارب! کویر تشنه را باران بنوشان
هر خاطری درمانده را درمان بنوشان

ما ساکنان شهر تردید و یقین را
از پرتو خورشید خود ایمان بنوشان

زیر غبار خودپرستی جان سپردیم
یک بار دیگر مردگان را جان بنوشان

تقدیرمان در دامن مهر تو افتاد
این بخت خوابآلوده را سامان بنوشان

ای شاه بیت دفتر اشعار مستان
این مصرع جا مانده را پایان بنوشان

۲۰ رمضان-۱۴۰۱ علی معصومی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
علی معصومی (تعدادی از سروده های بعد از ۱۳۹۹)