آدم شدم
عمری غزل شدم که غزالی شوی مرا
با هر بهانه خواب و خیالی شوی مرا

در کوچه های خسته تر از بی ترانگی
عطری به روی رقص شلالی شوی مرا

باران شدم که چکه چکه به شنزار آرزو
سرچشمه های آب زلالی شوی مرا

با هر جوانه شاخه رویای خود شدم
تا بیشه زار سبز و محالی شوی مرا

آدم شدم که ساکن خاک غمت شوم
گندم شوی و نان حلالی شوی مرا

ای سیب سرخ رفته به غارت نگاه کن
حوا شدی که میوه ی کالی شوی مرا

♤♤♤
✍علی معصومی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
علی معصومی (تعدادی از سروده های بعد از ۱۳۹۹)