با غمی که در دلتان جاودانه شده است
کوه ها را سنگین و اندوهگین کرده
اما خورشید ملایم، با عظمت خود
پشت ابرهای پریشان ایستاده است
لحن سکوت غمگین و عمیق
در هوا چون نغمه ای شنیده می شود
سکوت آنقدر سنگین و اندوهگین است
که هر ذره ی هوا نیز از آن نفس می کشد
اما باز هم، با چشمان تاریکتان
می توانید از پشت ابرها
نور خورشید را با استقامت ببینید
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
غزل قدیمی