سبابه ام را می نشانم جای اثر انگشتی، یخ زده از سال های پیش، و ادامه می دهم خیره بودنش را تا دوایری که تا چرخ هایی که تا دوچرخه ای که تا تایی که دیگر نیست... «آرمان پرناک»
داستان من و چشمان تو، داستان پسرکی ست که هر روز غروب پشت شیشه دوچرخه فروشی می نشیند و از پشت شیشه دوچرخه ای را می بیند که سال ها برای خودش بود ...! با آن دوچرخه تمام کوچه های شهر را می گشت، از کنار رودخانه آواز کنان عبور...
بچه که بودم همیشه دلم میخواست دوچرخه داشته باشم چون عاشق دوچرخه سواری بودم وقتی می دیدم یکی دوچرخه داره، خیلی ناراحت می شدم ، چون منم دلم میخواست یکی از اون دوچرخه ها داشته باشم، یه دوچرخه که مال خودم باشه، کسی ازم نگیرتش، یه دوچرخه که برم توی...
هاروکی موراکامی: زندگی مانند دوچرخه است باید برای حفظ تعادل زندگی همیشه در حرکت باشی.
☔️♡ روی پنجه های پام وایسادم. دستمو با تموم توانم دراز کردم... ولی دستم به ظرف شکلات نرسید! مامان خونه نبود... صندلی خیلی سنگین بود! دلم شکلات میخواست! آروم قدمامو کشیدم سمت بیرون از آشپزخونه که خوردم بهش! دو تامون پخش زمین شدیم ولی با دیدن هم غش غش خندیدیم......
کاش یکی پیدا میشد منو یه سورپرایز میکرد یکم خوشحال بشم. آخرین باری که یکی سورپرایزم کرد حدود ده یازده سالم بود بابام چون معدلم خوب شده بود برام یه دوچرخه ی بزرگ خرید خودش سوار میشد
پول خوشبختی نمیاره ؛ ولی گریه کردن تو یه مرسدس آسون‌تر از گریه کردن روی دوچرخه است !
می‌دانی چه موقع از روی دوچرخه می‌افتی؟ زمانی که رکاب زدن را فراموش کنی. زندگی نیز این‌گونه است.
