متن سپر

دنیا پر شده از چهره های ویرایش شده و لبخندها گاه تنها سپری از هراس اند!
در خلوتی دور اما می شود انسانی را دید بدون فیلتر، بی نقش
طوری که حقیقت نفس می کشد..!

بی سپر مانده ام
از نگاه های بی امان تو
جانم با جانت یکی نشد
چرا که جان داده ام
با اولین تیزی نگاهت

سپر می اندازم در برابرت، زیرا
حریف چشم تو هرگز نمی شود دلِ من.

پنجه ی خونینِ کارنیکس
بر دیوارِ تارِ هادریان ...
دیگر از لای انگشتان
نمی بیند مِه
فانوسش را
به نوشته نزدیکتر می کند:
- سپرهای کوفته بر زمین
روزی بلند خواهند شد -
«آرمان پرناک»

پیش چشم همه از خویش یلی ساخته‌ام
پیش چشمان تو اما سپر انداخته‌ام