شعر رباعی

دریای نگاه اوست لبریز سحر
از آینه هاست چشم او گویاتر

با سوزنِ آه ،دم به دم می دوزد
پیراهنِ پاره ی دلم را،مادر.

در قفسی از جنس خیالیم هنوز/
آزاد ولی بسته به بالیم هنوز/
زنجیر خودم گره به دستم زده است/
با سایه‌ی خویش در جدالیم هنوز/

زندگی ام قصیده ای ناتمام/
در گره ی زمان و وهم و خیال/
بادی وزید و برگ هایم ریخت/
ماندم به سکوتِ فصل ها بی سوال/


...فیروزه سمیعی

دل در پی ات گم و تنها پر از شور/

دست در دستان زمان گره در گلو/

عشقِ تو بیدار است در هر لحظه ای/

شاید فردا من و تو دو نیمه رو به رو...

..فیروزه سمیعی

‍ 🍃☘️در جام شراب رازها ریخته اند
عشق و غم و شوق بی صدا ریخته اند
چون باده به دست می رسد شعر به لب
در جانِ من آتشت چرا ریخته اند؟...🍃☘️
.....
🍂فیروزه سمیعی