شعر فاطمی

جهان
پیش از تو
جهنمی بود
بی‌پایان.
تا تو آمدی،
آسمان بر زمین گره خورد
و زمان،معنایی دیگر یافت.

ای دردانه خلقت،
ای که ماه از رخسارت تابیدن آموخت..
ای که عطر بهشت در دامنت پیچید،
آفرینش برای جلوه‌ات سر بر خاک سایید.

غربت تو
از همه سو روایت می‌شود:...

خَهسه و خُرد و خرابُم
سیچه پُرسُم نیکنی
مو کَوگ سرتا پا کبابُم
سیچه پرسم نیکنی
بی کس و بی هُمدِرُنگُم
چی پرنده ی بی جِمُم
مو کوگ مهس بی صحابُم
سیچه پُرسُم نیکنی
ایچو صدتا لاک و لیک
وپایَه
تَی تو صد تا شات و شیته
مو او نامه...