متن فاطمه قاسمی اسکندری (هورزاد)

دیدمت با او حالت هم شدیداً خوب بود
یادم از خود رفت که بی تو دلم آشوب بود

دوستت دارم ولیکن دور باشی بهتر است
مثل خورشیدی که از نزدیک می سوزانیم

همیشه ترس دارم که، بگویم دوستت دارم
چون از بی خبر رفتن، بدشت من گریزانم

می خواهم بدانی که ترسی از مرگ ندارم؛ تمام ترسم از این است، زمانی به سراغم بیاید که من هنوز فرصت نکرده باشم تا بتوانم به تو بگویم که چقدر دوستت دارم...!

یه روز دلتنگ من می شی
دلت پر می کشه واسم
شاید اون روز بفهمی که
چقدر روی تو حساسم
تو رفتی تا نفهمی من
باهات دنیامو می سازم
منی که با نگاه تو
دل و دینم رو می بازم
همه دنیا بهم گفتن
جنس عشق از سنگه
که قلبم...

من با تو راه می روم، نفس می کشم، زندگی می کنم...!
حال من کنار تو خوب است و گور پدر دنیایی که خوشی ما را نمی خواهد، بیخیال آدمهایی که در حسرت غممان می سوزند.
من لحظه به لحظه تو را در کنار خود می یابم، و به تلافی...

گمشده ام میان امروز هایی که نیستی، و دلخوشم به فردا هایی که گفته بودی می آیی تا پرونده نبودن هایت برای همیشه بسته شود!
گفتی یک روز می آیی تا نبودن هایت جبران شود، اما هرگز نگفتی آن یک روز متعلق به تقویم کدام سال است و من باید...

در این حوالی که تمام مدار ها روی تنفر می چرخند، انتظار نداشته باش کسی تو را دوست داشته باشد...!

رفتی و بعد تو، احساس قلبم دود شد
جای خون رگهای من، با غم فقط مسدود شد
شاعر/ فاطمه قاسمی اسکندری (هورزاد)

روزهاست با خودم تکرار می کنم که اشتباهی بیش نیستی!
و من... آه خود را چون مسافر می بینم، که سفرش را از اشتباهی شروع کرده و به مقصد اشتباه بعدی ادامه می دهد؛
و نوایی که از من شنیده می شود، در تلاش است خودم و دیگران به این...

تو را می شناسم، با همین چشم هایی که پشت ویترین پنهان شده اند!
چشم هایی که سالیان درازی است با ضعف خویش سر می کنند، و تصویر آدمها یکی پس از دیگری در نظرشان تار می شود.
می شناسمت، حتی اگر هیچ عینکی برای دیدنت نداشته باشم؛ حتی اگر...

دلتنگی ات به بلندای سرو است، و صبر من چون دیوار کوتاهی است که آجر به آجرش در نبودت در حال فرو ریختن است!
و من چون سربازی که خلع سلاح شده، هیچ دفاعی از خود ندارم؛ و زور عالم و آدم به من می چربد.
فاطمه قاسمی اسکندری (هورزاد)

نجنگ برای بدست آوردن کسی که،
خودش دوست دارد از دست برود...!

فاطمه قاسمی اسکندری (هورزاد)