متن لاک پشت

می گویند دریای واقعی تویی
می خواهم بگویم
سراب ها
کور کردند اشتهای چشم هایم را
توانِ دست و پای جوانم را
طعمِ شیرینِ دوست داشتن را
می خواهم بگویم
آخرین بار
که سر از لاک خود در آوردم
عشق را
در چنگالِ خرچنگ ها دیدم...
«آرمان پرناک»

به تُندی شنید:
« نه به من می آیی
نه به این دنیا،
هر کسی، در لاکِ خودش !!» ...
لاکپشتی که به عشق،
به زندگی زیر یک سقف
اعتقاد داشت
آرام آرام دور شد
با یک جهان خالیِ بیشتر
در لاک
«آرمان پرناک»

از پروانه عشق می آموزیم،
از مورچه، تلاش و کاوش و
از طاووس، زیبایی و شکوه را...
از لاک پشت، طول عمر و
از سگ، وفا،
تیزبینی و بلندپروازی را هم از عقاب!
...
انسان!
آی آدمی!
ای اشرف مخلوقات خدا!
پس چه چیزی از تو بیاموزیم؟!



شعر: بندی علی...

اسباب کشی...
دنبال جایی می گردد
لاک پشت

همدیگر را لو بدهیم
من، دست‌هایم
تو، موهایت را
آن‌ها هم انگشتان اشاره شان را
تا:
همه چیز عادی شود
موهایت در بادها
دست‌هایم روی شانه‌هایت
بوسه‌های‌مان پشت انگشت‌ها
آنقدر توی خیابان‌ها بلند بخندیم
که:
گنجشک‌ها روی سیم‌های برق بنشینند
سنجاقک‌ها به شهر بیایند
لاک پشت‌ها آسفالت‌ها را به دندان...