آخرین پائیز قرن شده ام کاش بر می گشتی...
من سهمم را از خوشبختی گرفته ام! وقتی تمام قد در آغوشت جا گرفتم زمانی که تپشِ قلبت تزریق شد به جانم مسیر رگهایم بجای خون ضربان قلبت شد و من از خوشبختی سهمم را گرفتم... مرجان موسی پور
زمانی می رسد که تو کسی را پیدا میکنی که، بیشتر از من دوستش داری... ولی او کمتر از من تو را.... و اینگونه می شود که تو هم یکی می شوی شبیه من....!!!!
یک عصر پائیزیِ بدون تو را نفس می کشم! گره می زنم به خاطراتم یادت را... طعم گسِ چای، دست نخورده می ماند کتاب می خوانم قدم میزنم راه می روم گذشته های دورم را به خطِ قرمز می رسم... بلند میشوم قد میکشم به یک باره ، فرو میریزم...
قبل از اینکه بخوابم ، خواب می بینم... خواب چشمهای تورا.... خواب میبینم رفته ای! نه انگار خواب نیست رفته ای... قبل از اینکه بخوابم، بیدار می شوند تمام کابوس های دیشبم... خواب می بینم آمده ای! دستهایم را می فشاری می گویی آروم باش برمیگردم... لبهایم می شکفد... چشمانم...
من شبا رو بیدارم و صبحارو بی خواب! کابوسی شده ام در خود که دیگر آن منِ سابق مرده است...
