متن مرهم زخم

تو بمان

تو بمان…
نه برای روزهای خوش،
که آن‌ها بی‌تو خوشی نمی‌فهمند.
تو بمان برای لحظه‌هایی که دل می‌لرزد،
برای شب‌هایی که سکوت، سنگین‌تر از درد است.

تو بمان،
تا جهانم از چشم‌هایت معنا بگیرد،
تا صدایت، مرهمی باشد بر زخم‌های بی‌نامم.
بمان، حتی اگر رفتن آسان‌تر باشد،
حتی...

مرهم زخم ما فقط دعای مادر است.

چقدر برای چشمانم
شاعران شعر گفتند
فقط تو خوب
جای زخم هایم را
سطر به سطر سرودی

مرهم هایت را بردار
برویم یک جای دنج
زیر آفتابی که نیست

تا در سکوت مطلق مهتاب
طبق طبق
عاشقانه های جاری نشده
بر قلم را
تحفه قلبت دهم

فقط آهسته سر بر...

‌‌پدرم! جُز تو چه‌کَس مرهم زخمم بشود؟!
و شریکِ همه ی غُصّه ی آدم بشود؟
قهرمانی و همیشه پُرِ قدرت، تو بمان
کَمَرِ کوه چه‌کَس دیده دَمی خَم بشود؟!
‌
‌