پاییز را بعد از "تو" دوست دارم و نم نمِ باران را پس از "پاییز"... شاید تمام زندگی ام در همین خلاصه شود تو... پاییز... و باران
. "عطرِ نرگس" در هوای "زمستان" پیچید! "دوست داشتنت" جوانه زد... یادت دوباره جان گرفت... و این بار تصویر "چشمانِ سیاهت" بود، که لابلای افکارِ بهم ریخته ام،مُدام "دلبری"می کرد... به راستی چه رابطه ی عجیبی با هم دارند: عطرِ نرگس... زمستان... دوست داشتنت... چشم هایت چشم هایت چشم هایت...
"شنبه" میتواند بهترین روز خدا باشد وقتی چشم در چشم تو از خواب بیدار شوم و زندگی را با" تو" از نو تجربه کنم.
من به تمام آدمهایی که به هر بهانه ای در طول شبانه روز با تو در ارتباطند «حسادت میکنم». به دوستانت وقتی از ته دل برایشان میخندی و لحظاتت را با آنها ثبت میکنی. به همسایه ی کناری خانه ات که هر روز صبح قبل از هرکسِ دیگر با تو...
بهار لابلای موهای " تو" خانه دارد و باران به یمن بودنت می بارد... نسترن ها از برق چشمان تو می رویند و آغوشت اردیبهشتی ترین بهار دنیاست...
این اعترافاتِ خواب آلود و معمولی آخر شب ها را جدی بگیرید... همان حرف های دلی ای که آخرش به دوستت دارم های با صدای خسته و شب بخیر گفتن های بوسه دار منتهی می شود... آخر روانشناسان معتقدند که افراد در مکالماتِ آخر شب،به چیز هایی اعتراف می کنند...
سومین ماهِ بهاریت بخیر جانِ من خرداد آمد تا بهار را برای یکماه دیگر تمدید کند حالا نوبتِ توست که با بودنت ثانیه های این زندگی را برایم از نو بسازی
من اگر عکاس بودم تنها سوژه عکس هایم چشم های جذابِ مردانه ات بود... همانقدر عمیق.... همانقدر دوست داشتنی و با احساس...
کنار تُ یک وقت هایی... دیوانگی کردن قشنگ ترین حس دنیاست. فقط تُ باش و کنارم بمان قول میدهم دیوانه ترین عاقل نمای دنیایت باشم...
زندگی با تمام فراز و نشیب هایش ایستگاهِ آرامشی دارد حوالیِ آغوشت! و عشق قطعاً همین حال خوبیست که من با حضورتو دارم.
