متن حسود

محبوب دل تنهای من...
چه بگویم ماه از لبخند زیبا و هلال صورتت حسود شده است و آهو از چشمان زیبایت به زمین و زمان شکایت می کند...

آدم هایی هستند که وقتی خوشحالی،
کنارت نیستند، چون حسودند…
وقتی غمگینی در آغوشت نمیگیرند،
چون خوشحالند..
وقتی مشکل داری به ظاهر همدردند ،
اما در واقع بی خیال تو هستند..

سادگی بَسه ،که عاشق تو بودم
منی که، دِلواپسم ،گاهی حَسودم
عَطر تو، اَلکل شده بویی نداره
رفتنت خاکسترِ ،این ته سیگاره

بدون با رفتنت، حِسِت رو کُشتم
خاطرات خوبتم ،با تو سوزوندم
نه دیگه ،چشمای تو، واسم قشنگ نیست
نه دیگه، قلبم واسه، اون روزا تنگ نیست

من دیگه...

حسادت یعنی
زوال نعمت دیگران را خواستن

ما زن ها ...

نه عشقمان را با ملاک ثروت انتخاب می کنیم

نه بدنی ورزیده و قد رشید
و ته ریش و عطر تلخ ...
در رویاهای پانزده سالگی مان مرد رویاهایمان این چنین بوده

ولی ...
ما عاشق کسی می شویم که بوی ماندن بدهد

کسی که بفهمد...

قسمت نبود سیب بگوییم پای هم
دنیا برای عکسِ دوتایی حسود بود

آرمان پرناک

اگر حسود نبودم
چیزی برایت مینوشتم
که بی شک تمام زنان دنیا
بعد از خواندنش
عاشقت شوند...

هرگز نبود شکست کس مقصودم
آزرده نشد دلی ز من تا بودم

صد شکر که چشم عیب بینم کورست
شادم که حسود نیستم ، محسودم

کسی که خودش رو قبول داره
و به استعدادها و توانایی هاش باور داره
هیچوقت نمیتونه حسود بشه...


آریا ابراهیمی

کسی که خودش را قبول داره
و به استعداد و توانایی هایش باور داشته باشه هیچوقت نمیتونه حسود بشه.

آریا ابراهیمی

عشق تو،مراآدم بدی کرده ست
حسود
حساس
زودرنج
منوببخش که اینقدر دوستت دارم...

حتّی به هرکسی که از
جلوچشم توردمیشه
حسادت میکنه دلم
حال قلب من بدمیشه...

اگر حاسد دو پایت را ببوسد

به باطن می زند خنجر دودستی

من حسودم!؟ نه به ولله؛ فقط دوست ندارم
سر بر تنِ هر کس که تو را خواست بماند

حسودی میکنم به آنهایی که خالصانه دوست داشته میشوند،
حسادت میکنم به همانهایی که عشق در زندگی و میان مشکلاتشان پا در میانی میکند؛
و من بچه شده ام این روزها ، که گریه میکنم ، بهانه میگیرم و تنهایی اما ، همیشه سَرَک میکشد عجولانه در لحظات غریب من...

حسود نیستم
فقط از تمام آدمهایی که نگاهت می کنند ،
با تو حرف می زنند ؛
و دوستت دارند ،
بیزارم !.....

حسود نبودم
اما وقتی نسیمی، موهایت را نوازش می دهد وپروانه ای بر غنچه ی لبانت می نشیند وشکوفه ای که بر موهایت نقش بسته است حسادت می کنم که آنها چقدر به تو نزدیک اند ومن از تو چقدردور
حق ندارم حسود باشم..
حجت اله حبیبی

من که عمری چشم در راه نگاهت بوده ام
حرف عاشق را دو چشم باز میفهمد فقط

طعم مطلوب عسل را از لب شیرین تو
جای بوسه آنکه گیرد گاز میفهمد فقط

بسته بر طبع و هوا دل را حسود ناتوان
درد ما را دلبر طناز میفهمد فقط

چون کتاب...

مثل لالایی ست در گوش خلایق، شیونم
عاقبت خود را میان شهر، آتش می زنم

ساده بودم، فکر می کردم حراست کرده ام
با خطوط دفترم از مرزهای میهنم

از تمام دل خوشی های جهان دل کنده ام
روز و شب چشم انتظار لحظه ی جان کندنم

باز در آیینه...

حسود همیشه گرفتاره حسود همیشه گرفتاره

پیراهنت را به گوشه ترین گوشه ی اتاقم سنجاق کرده ام، تا چندان در دید نباشد...
آدمهای حسود را که می شناسی، بی هوا می آیند و عطرت را استشمام میکنند.چندروزی هم که گذشت انگ دیوانگی را به پیشانی ام میزنند... آنها چه میدانند عشق چیست... از کجا باید بدانند...

گفتی بگو که با که خوشی در نبود من
گفتم کسی به جز تو ندارم حسود من

پای تو که درمیان باشد
حسود میشوم
نسبت به همه عابرانی که از کنارت میگذرند
به آینه ی کوچک اتاقت
که تصویر تو درآن منعکس میشود
به شانه ای که با دستانش
هرروز موهایت را نوازش میدهد
به پیراهنت
که تمام روز تو را درآغوش دارد
به کفش هایت
که...

وای از حسودِ عشق که با آن دو چشمِ تنگ
چیزی به من نداد به جز حسرتی قشنگ

حسرت برای بوسه و آغوش و عیش و نوش
بر تختِ پادشاهیِ عشقی شراب رنگ

معشوقِ بی لیاقتِ من عاشقِ تو شد
لعنت به چشم های قشنگت زنِ زرنگ!

از جزییاتِ مسئله...