متن مویه

چهارگاه دلم را به نغمه گر نبری
نفیر جامه دران است مویه حاصل من

نرو از پیش من؛
آخر،
مجالِ بی تو بودن نیست؛
دلم مویه کند هر دم؛
بگرید زار؛
می‌گیرد!

نرو از پیش من؛ آخر؛
مجالِ بی تو بودن نیست؛

دلم مویه کند هر دم؛
بگرید زار؛ می گیرد!

زهرا حکیمی بافقی،
بیتی از یک غزل.

ﻣﺎﺩﯾﺎﻥِ ﻣﺮﮒﯾﻮﺭﺗﻤﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
ﺩﺭ ﻣﻼﺀﻋﺎﻡ.
ﻭ ﻣﺎﺩﺭ،
ﻣﺮﮒ ﻣﯽﺭﯾﺴﺪ؛
ﻣﻮﯾﻪ ﻫﺎیش را!



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)