من آمدم به حریمت حریم امن دعایت چه میشود که نگاه کرم کنی به گدایت سلام بر تو ازاین زائری که غرقِ گناه است دلش چو کفتر جلدی گشوده پر به هوایت اعظم کلیابی بانوی کاشانی
بیهوده به پرواز میندیش کبوتر بیرون قفس ریخته پر های زیادی
دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند از گوشه بامی که پریدیم، پریدیم
اشتباه تو تنها به دام انداختن کبوتر نبود ! تو گندم را بی اعتبار کردی …
آسمان فرصت پرواز بلندیست ولی... قصه این است چه اندازه کبوتر باشی
