متن کوتاه سخن

شهر از صدا پُر است
ولی از سخن
تهی...

صرّاف سخن باش و سخن کمتر گوی

چیزی که نپرسند تو از پیش مگوی

شهر از صدا پُر است ولی از سخن، تهی

‏موسیقی ادبیاتِ دل است
آنجا که سخن خاتمه می‌یابد ،
موسیقی آغاز می‌شود ...

وقتی که چشم لال و زبان، کور و کر شود
زخم آن زمان زبان به سخن باز می‌کند...

ریشه سالم ماندن از لغزش‌ها ، اندیشیدن پیش از عمل کردن است و سنجیدن پیش از سخن گفتن

عشق رازیست که تنها به خدا باید گفت
چه سخن‌ها که خدا با منِ تنها دارد ...

به تازگی با هیچ کسی
شوخی ، حرف تازه ای
کوچک ترین سخنی حتی ، ندارم...
خسته ام...
خیلی جدی میروم...
خیلی جدی تر دیگر برنمیگردم

عرصه ی سخن ، بس تنگ است،
عرصه ی معنی فراخ است،
از سخن ، پیش تر آ،
تا فراخی بینی و
عرصه بینی.