متن آرزوهای بر باد رفته

✍🏻 عسل صحاف قانع

باورت می شود کنار تو می توانم به میخ های اسیر شده در دیوار هم بخندم؟ هربار صبح که چشم هایم بار دیگر سعات دیدن پیدا میکنند و قلب نحیفم فرصت زیستن دوباره می یابد؛ همه چیز با من در صلح است و کائنات نوازشم میکنند....

من به امّید صفا، آمده بودم به جهان
پس چه شد،آن‌همه احساسِ وفاخوانی
من؟

تمام آن روزهای زیبا
که از آمدن‌شان مطمئن بودیم
حتی یک‌ بار ‌هم به سراغ ما نیامدند

رویا متعلق به کسانیه که
به اندازه ی کافی برای رسیدن به
خواسته هاشون تلاش نمیکنند.