متن آیسان خاکپور

تو اگرِ در جانِ من نباشی،
واژه ها مبهوت می مانند،
شعر میمیرد،
قلم می خُشکَد،
دلِ دفتر میگیرد ..!

هر سو رَوَم تو را میبینم!
نکُنَد تو آمدی؟!
یا دارم خواب میبینم؟!

چشمانت را دوست میدارم،
آن دو شگفتِ زندگی بخش را...

چیزی شبیه عشق
چیزی چنان زیبا،
مثل یک زندگی،
مثل نفس،
به گمانم آن تو باشی.....!

آیسان خاکپور

خوشبَختی چه ساده است!
پایِ تو که میان باشد،
این واژه یعنی تو!

نیازی به دریا نیست،
برای غرق شدن
چشمان تو کافیست..!

ای عِشق!
تو اینگونه چرایی؟!
میکِشی به آتَش دلمان را،
اما نَهایت باز عزیزِدلِ مایی!؟

به عشق جان بگویید،
”دلتنگی“ هایم جز او هم سببی ندارد،
بگویید،
اگر باشد بااو ”دلتنگی“هایم هم ختم میشوند!
بگویید،
باور داشته باشد که آن گاه دیگر کلمه ”دلتنگی“ را از قلم ام دریغ میکنم!
بازهم مینویسم،
مینویسم باز،اما اینبار طور دیگری مینویسم!
به او بگویید که قول میدهم اگر...

بیا و بمان برایم تا ابد ،
چنان که اردیبهشت
ماند همیشه برای بهآر..!

چشمهایت خورشید جهانم و
دستهایت حصار آن است!
صدایت باران خاکش است و
نگاهت هم آسمان آن!
اصلا تمامِ وجود تو
سرزمین من است و
بس..!

چیزی شبیه عشق،
چیزی چنان زیبا،
مثل یک زندگی،
مثل نفس،
گمانم آن «تو» باشی..!

آیسان خاکپور

چه دلی بلند پرواز دارم من،
رویای آمدنت را
هنوز هم در خود نگه داشته..!

تو باشی،جهانِ دلم پُر است؛
جمعیت در این دل،
به یک نفر محدود است..!

وَ ”جهان ” چه کوچَک می شود،
آن گاه که تو در این حوالی باشی!
درست به اندازهٔ ”چَشمهایت”،
به اندازه ”نگاهت” !
وَ ”جهان ” چه زیبا می شود،
آن گاه که تو اینجا باشی!
درست شبیه ”تو” می شود..!

وَلی تو منو از
تو چشام بخون...
همین!
که این چه زیبآست!

سهم من باشی از تمام دنیا
دیگران را چه نیازم؟!

این کوچه ها هنوز بوی پاییز میدهند،
ازلابلای خاطراتت دراین شهر هنوز بوی پاییز می آید!
نَکُنَد بازهم فکر رفتن به سَرَت زده؟!
پاییز رفته و این شهر هنوز بویِ پاییز میدهد؛
هراسَم هست ازاینکه میان زمستان،
عزمِ رفتن کنی،
باور کن این زمستان
بویِ پاییز میدهد..!