متن ارس آرامی

بعضی از آدمها مانند موسیقی بی کلام اند،

تا درک نشوند، کشف نمی شود

ارس آرامی

شب و تنهایی و یک جایِ خالی
من و اندوه و یک عشق خیالی

کمی بغض و کمی اشک و بهانه
گمانم یادمی در این حوالی

من و یاد تو و اندوه و گریه
بگو ای نازنینم در چه حالی؟

ارس آرامی

تو باشی، غزل باشد، صبح و اقاقی های تر

دل به دل آنجا نبندم پس کجا ای خوب تر؟


ارس آرامی

نکند تو آسمان زاده هستی؟

که اینطور احوالت بر تمام حال و هوای من سیطره داره!

ارس آرامی

شک ندارم عاقبت دل را جهانی میکنی
قهرمان رشتهٔ دلبر پرانی میکنی

من به چال گونه ات افتاده ام، خرد و خمیر
عاقبت با خنده ات من را روانی میکنی!!

ارس آرامی

تا پیامک می دهم چیزی نمی گوید ولی
روز و شب چت با فلانی و فلانی می کند

ادعای قطعی نت می کند، اما مرا
بازدید آخرش دارد روانی می کند..!!

ارس آرامی

گفتمش نازک بدن دستت ببوسم یا لبت؟

گفت عاشق عقل دارد، هر کجا نازک تر است!!

ارس آرامی

تعطیل رسمی می کنم امشب برایت شعر را

از بس که باریده غمت بر کوچه های دفترم

ارس آرامی

#روئت هلال ماه🌙


همه از معشوقهٔ شوال، هلالی خواهند

من آن هلال که در خم ابروی اوست

ارس آرامی

بر ندار امشب نقاب از صورت ماهت که باز

بین رهبر با مراجع درنیفتد اختلاف...!

ارس آرامی

قوت غالب گر بوَد بوسه ز دلدار

باید فطریه را فی المجلس نقد کنیم!!


ارس آرامی

همیشه برای پیمودن به پا نیاز نیست

دستت را به من بده

ارس آرامی

بعد از تو خدا هم با شمعدانی های خانه مان قهر کرد

من ماندم و چهره عبوس کاکتوس کُنج حیاط که طعنه به تنهایی ام می زند...!

ارس آرامی

در چیدمان نگاهت دیگر از من اثری نیست

چه سخت افتاده ام تازگی ها ز چشمانت

ارس آرامی

آهسته و نرم بر پَر خیال آمد شعر مرا خواند و رفت

هیچ ندانست که رد پای نگاهش را دلم از بَر است

ارس آرامی

دلا تا کی اسیر نفس شومی
به دست وسوسه مانند مومی

ببر زنگار دل با آب توبه
که در اصل و حقیقت شاه رومی

ارس آرامی

دختر چادری از شعر سپیدم رد شد

چقدر شعرِ نجیبی ست سیاه است و سپید

ارس آرامی

پیش من هی گیسوانت را پریشان میکنی؟ خیلی بدی!
شاعر دلداده را سر در گریبان میکنی؟ خیلی بدی!

من زلیخا می شوم... رسوای عالم و دریغ
تو خودت را هی عزیز مصر و کنعان میکنی؟ خیلی بدی!

گشته ام کل جهان را پس شکار من کجاست؟
عشقِ من را در...

حق من بود که باشى و نگاهم بکنى
که به هر ثانیه با عشق دعایم بکنى

حق من بود که از نم نم باران بهشت
خوشه ای عشق بچینى و صدایم بکنى

حق من بود بمانى و در اندوه غروب
سپرم باشى و با عشق تو رامم بکنى

حق من...

ای آنکه دلت پیش دلم نیست، کجایی؟
در خلوت دل جای تو خالی ست، کجایی؟

چون عشقِ معلّق تو به هر بام پریدی
ای روشنی خانه ام، ای دوست کجایی؟

ارس آرامی

پرواز را به خاطر بسپار...

تو درست می گفتی فروغ پرنده مُردنی ست،

اما بعد از مرگ پرنده
پرواز هم دق کرد و مُرد،
پرواز بدون پرنده بی معناست

ارس آرامی

اشک و آه و شب احیا و دعای جوشن

هر فرازش شدم از دست تو گریان امشب

ارس آرامی

(بی تو مهتاب شبی)... کاش نبودم بی تو
(باز از آن کوچه )... کاش نرفتم بی تو

کاش در آن کوچه پُر چشم مهتاب زده
نمی رفتم، نمی گشتم، هیچ نبودم بی تو

ارس آرامی

از آدمی که کسی جایش گذاشته و به سمت شما آمده نترسید، او معنی تلخِ جاماندن را می فهمد...

از کسی بترسید که برای اولین بار می خواهد ماندن را تجربه کند،
از آدم بی خطا فاصله بگیرید او آمده تا اولین خطا را با شما انجام دهد،

او شما...