مثل تمام جمعه ها نبودنت از هر وقت دیگری بیشتر به چشم می آید. هیچ وقت نبودی و شاید هیچ وقت هم نباشی اما تصویری که از تو در ذهن من وجود دارد یک دلتنگی بی دلیلِ وصف نشدنی را پدید می آورد. دلتنگی برای چیزی که تجربه نکرده ام...
شب و تنهایی و یک جایِ خالی من و اندوه و یک عشق خیالی کمی بغض و کمی اشک و بهانه گمانم یادمی در این حوالی من و یاد تو و اندوه و گریه بگو ای نازنینم در چه حالی؟ ارس آرامی
حس عاشقانه ای دارد! صبح با صبح بخیرهای جانانه ات مادرم راست میگفت! من دیوانه شده ام! کسی که از عشقِ خیالی بنویسد ، با او قدم بزند ، زیبایی اش را وصف کند ، نگرانش شود ، دیوانه است...
