متن ارس آرامی

من به عشق بوسه از لب های تو خوابم گرفت

تا سحر کابوس دندانت مرا بیچاره کرد!

ارس آرامی

او نیمهٔ من بود و من بازیچهٔ دستانش

ارس آرامی

دستمال آرزوها را فشردم
یاد تو چکیدن گرفت...!!

ارس آرامی

خبرت هست؟ بی خبری از خبرت مارا کُشت!!

ارس آرامی

آمدم سر بزنم شعر بخوانم بروم
آنقدر دلزده هستم که نمانم بروم

به همین کوچه و این خانه و دیوارِ اتاق
و به آیینه سلامی برسانم بروم

آخرین بار به لب هات کمی زل بزنم
به دلم طعم لبت را بچشانم بروم

یک کمی خاطره جامانده که بردارم و بعد...

ماه رمضان آمد و ما را رم از آن ست

که به ایمان لبش لب به کجا باز کنیم؟!

ارس آرامی

من روزه و تو روزه و لب روزه و تب

اینها همه اش کنار، گو شب را چه کنیم!؟

ارس آرامی

قلاب کن جانم را به جانت، دستم را به دستت

در کنار تو حتی شب، آن قدرها هم شب نیست...

ارس آرامی

هر واژه به تن شب زده ام، غزل نشد!

امشب اما تا به سحر دیوان شعرت می کنم

ارس آرامی

ای که از کوچه مادر زن ما می گذری

بر حذر باش که دختر به تو هم نندازد!!

ارس آرامی

ساده می بینم تو را هر شب به رویایی که نیست
می زنم دیوانه وار دل را به دریایی که نیست

می نشینی در برم محو نگاهت می شوم
بیخیال از غصه و تشویش فردایی که نیست

در کنار جوی آب و سایهٔ آن بید مست
عشق بازی می کنیم...

یک لحظه روی تو بر سر بام نهان شد

ماه به دَر آمد، خبر آمد، رمضان شد...!!

ارس آرامی

بشکست اگر دل من به نیاز و آرزویی 
(سر خم مِی سلامت شکند اگر سبویی)

من اگر جفا و جوری ز تو دلربا بدیدم 
گنهم نه آن چنان است که روَد به گفتگویی

دل من تو را نشانه، نگهم تو را شبانه
تو بخوان چه عاشقانه، اگرم کنی نکویی

بگذار...

بشکست اگر دل من به نیاز و آرزویی 
(سر خم مِی سلامت شکند اگر سبویی)

بگذار بشکند دل، بگذار بگسلد تن 
تو بمان عزیز دلبر که تو جاودان سبویی

ارس آرامی

ای طبیعت من، بنشین که سال هاست

گره زده ام این بخت را به سبزه نگاهت

ارس آرامی

زده ام هفت گره هفت سین را

به سبزی بی پایان چشمانت...


ارس آرامی

به رسم کهن گره ای بزن جانم را به جانت

تا بگشایی گره ای از بخت شوریدهٔ من

ارس آرامی

بی تو دلتنگی به چشمانم سماجت می کند
وای دل چون کودکی بی تو لجاجت می کند

اشتیاق دیدن تو میل خاموشی نکرد 
هیچ وقت عشقت ب دل فکر فراموشی نکرد

عشق من با تو به میزان تقدس می رسد
بی حضورت دل به سر حد تعرض می رسد

دوستت...

ﺳﻤﺖ ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻮ ﯾﮏ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ
ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺧﯿﺮﻩ ﺑﻪ آن ﻣﻨﻈﺮﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ

ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﻮی، ﻣﻦ ﺑﻪ تبسم ﻫﺎﯾﺖ
ﺧﻨﺪﻩ ﺑﺮ روی ﻟﺒﺖ ﯾﮑﺴﺮﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ

ﻓﺎﺻﻠﻪ دﻓﺘﺮ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﻣﺮا ﭘُﺮ ﮐﺮده ﺳﺖ
ﺳﻬﻢ ﻣﻦ ﭼﻨﺪ ورق ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ

ﮔﺮﯾﻪ ﺧﻮب ست وﻟﯽ ﻓﮑﺮ...

مثلا منتظر عید و بهارم الکی
مثلا کنج دلم غصه ندارم الکی

به خودم می رسم و فکر غزل های نوام
مثلا خوب شده زخم سه تارم الکی

به دلم زردیِ پاییز نشد زخم تری !
مثلا سرخیِ گل های انارم الکی

منو تشویش، محال است محال است محال
مثلا...

شده از ضربهٔ غم، سیب دلت لک بزند؟!
یا که دستان فلک بر رخ تو چک بزند؟!

دل تو خواسته یک خلوت سرشار سکوت
در کنار تو کسی یکسره هی فَک بزند؟!

کوهی از آرزو و خاطره انباشته ای؟
زیر آن کوه، یکی آید و فندک بزند؟!

در مسیر هدفی...

شب گذشت از نیمه و من درتبِ روی توأم
تو تمام من شدی من مستِ گیسوی توأم

شد حدیثِ عشق آغاز و شدم دیوانه ات
همچو حافظ من غزل خوانِ سرِ کوی توأم

کاش با یک بوسه از تو بشکند بغضِ سکوت
تشنه ام من تشنهٔ بوسیدنِ روی توأم

آمدی...

بی اختیار دلم برای تو تنگ می شود
با یاد تو جهنم ِدنیا قشنگ می شود

می زنم دل را به دریا ... نه! بیابان بهتر است
نیمه شب ها پرسه در بهت خیابان بهتر است

مثل چوپانی که از عالم فراری میشود
زندگی کردن میان گوسفندان بهتر است

شانه گرمی نباشد تا که همراهت شود
گریه های بی کسی در زیر باران بهتر است

بر...