خوشه خوشه برزمین می ریزد موهای گندمی ات
بهترین هدیه برای چشمها دیدن روی گل دنیا بوَد
هی جا می گذاری مرا در این دلتنگی نابهنگام
دوستت دارم این تعارف نیست زندگی من است
احاطه کرده ای مرا چیست جزیره ، بی دریا !؟
در من سکوت میکنی آخر،همین صدای تو مرا خواهد کشت
آینه به فریاد آمد از نقش قامت تنهای من ...!
