متن بادصبا

نفس گیر می شوند
لحظه ها
در مرگ خنده هایت

بهار آمد بخندد گل به گلزار

بنفشه هر کجا باشد پدیدار

بخواند بلبل وحشی به صحرا

که عاشق را دلِ عاشق سزاوار

دلتنگ که می شوم
خیالت
پرواز می کند
تا آسمان بی قراری

بادصبا
چامک

در جاده تنهایی
انتظار می کشد
راه
پای آمدنت را

بادصبا
چامک

دلم پر درد و درمانی ، ندارد

ز بارِ غم، به جان؛ جانی ندارد

به خود گفتم، در این عالم؛ خدایا

چرا ، این دل ؛ غزلخوانی ندارد


بادصبا

ای خوبتراز خوبان ای شاخ گل خندان

بهر دل ما یک دم لبخند بزن رقصان

بنمای کمند زلف چون دلبرکان ای یار

دستی بزن و گاهی با ما بنشین شادان

بادصبا

در بند غم شدم و بی قرار تو

خوانم غزل غزل غم دل در جوار تو

ای بی وفا ز لبم خنده پر کشید

مجنون نبوده ای که بمانم کنار تو

بادصبا