متن برگردان: زانا کوردستانی

بخدا سوگند، عزیز من که
تو آنجا میان تنهایی این روزهایت،
خاطرات مرا می سوزانی،
و من هم اینجا
ابر فراقت را در سینه
با خورشید چشمانم، به باران مبدل می کنم.





شعر: هیمن لطیف
برگردان: زانا کوردستانی

عادت چنین ست کە تنهایم بگذاری
و چنین زندگی ام را به هم می ریزی
اما بدان تا بازگشتت، مایه ی صبر و تحمل دلم
تار موی توست، که به یادگار برایم جا گذاشته ای.




شعر: هیمن لطیف
برگردان: زانا کوردستانی

همچون گل نرگس کە بی بهار نمی ماند،
من هم بدون تو توان زندگی را ندارم!
با بودن تو، مرگ هم خوب هست
بخدا به مردن در کنار تو هم راضی هستم.



شعر: هیمن لطیف
برگردان: زانا کوردستانی

با پیراهن سفید عروس اش کردند،
یار من نه،
سرزمینم را می گویم.


شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

اگر شد بیا!
می خواهم ذره ای از زیبایی های دنیا را ببینم.


شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

نمی دانم!
که در کودکی چه خطایی کردم،
که به این زودی بزرگ شدم؟!



شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

نمی دانم، مردان دیگر، که دلبسته ی تو اند،
چه زیر سر دارند؟!
من فقط، شانه هایت را می خواهم
که زیر سر، داشته باشم!




شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

دو جنگ بزرگ را پشت سر گذاشتم و
گلوله ای برای سرزمینم شلیک نکردم.
فقط به این خاطر که زنده بمانم و
در پناه عشق تو پیر شوم.


شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

سخنی از من و کلامی از تو،
اینچنین بود که شاعرها
گفتگوهایشان را به پایان بردند و
نامش را شعر گذاشتند.



شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

حتمن بیا، تا همه تو را ببینند،
چرا که باید بدانند،
این شعرها، سروده ی من هستند.


شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

مردی قدیمی ام!
برای اینکه بگویم: دوستت دارم
گل های در دستم را بو کرده و
تو را تماشا می کنم.


شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

دوباره به کافه ای رفتیم،
نشستی و گفتی:
- من قهوه می خواهم، تو چه؟
گفتم: می شود من، تو را بخواهم!


شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

زمستان،
پاییزی ست،
که کمی پیر شده است.


شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

دنیا چنین است،
مردها خون می ریزند و
زن ها چشم هایشان را.


شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

برخی با بودنشان و
عدە ای با نبودنشان
نابودمان می کنند.


شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

پاییز
بهاری ست
که تو به آن پا نگذاشته ای...



شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

گفت:
فردا خواهم آمد.
خدایا!
چند سال دیگر،
فرداست؟!.


شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

امروز صبح
فراموشم شد تو را یاد کنم،
گویی که چای صبح ام را نخورده باشم
سردرد گرفته ام.


شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

چقدر سخت است،
یادآوری،
فراموش کردن تو را!


شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

شاعر هم نشدیم،
که همچون آنها بنویسم:
دل تنگ شده ام برایت...



شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

این روزها
دهقانان گندم می کارند و
من هم دوست داشتن تو را...


شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

هوای شهر خنک شدە!
انگار کە تو
با موهای خیس بیرون زده ای.



شعر: وریا امین
ترجمه:زانا کوردستانی

تنهایی به تو نمی آید،
پیش من باشی زیباتری.

شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی

برایت باد را، از وزش باز می دارم و
برایت خورشید را، پایین می آورم و
دریای را در حیاط می گذارم و
ماه را داخل پنجره زندانی می کنم،
این ها حرف های قلبمه سلمبه ی شاعرهاست!
تو بمان،
من برایت می میرم.


شعر: وریا امین
ترجمه: زانا کوردستانی