بیو سراب

رفتی؛ که عذابم بدهی؛ نیست مهم

از بغض، شرابم بدهی؛ نیست مهم

در بسترِ احساس، به جای نمِ آب

صد جرعه سرابم بدهی؛ نیست مهم

دردا که رسیدن به تو از جنس سراب است
افسوس که دیدار تو چون حقه ی آب است

هرگاه که تا یک قدمی تا تو رسیدم
دیدم که فریب از تو همین اسم عذاب است

در چشم تو پوچم و گل دست منی نیست
ای کاش ببینم که گلم دست...

دردا که رسیدن به تو از جنس سراب است
افسوس که دیدار تو هم حقه از آب است

هر بار که تا یک قدمی تا به تو بودم
دیدم که فریب از تو خودش اسم عذاب است

عاشقی کن، بیا منُ دریاب
گفته بودم به تو که تشنه اَم و؛
تشنه آب می خواهد ، نه وهم و سَراب!
✍شیما رحمانی

گلزار نگاهت
بر سرابِ بیابان‌های سوزانِ دل
سایه افکنده‌ست

آدمک
خر نشوی
گریه کنی
کل دنیا سراب است
بخند...

سلام غربت زیبای صبح فروردین

رسیدم و نرسیدی سراب چله نشین

همه سر خوش از وصالت/ من و حسرت خیالت
همه را شراب دادی و مرا سراب دادی