متن حجت اله حبیبی

برای روشنایی
باید
از ظلمات
گذشت .
حجت اله حبیبی

رَهگُذر
بسیار است
راه گُذار
باش .
حجت اله حبیبی

بهترین انتقام
از چهره ی عبوس دیگران
لبخند است .
حجت اله حبیبی

نیاز نیست خودتو ثابت کنی ،
هدفتو ثابت کن .
حجت اله حبیبی

پاشو
بخند
بُدو
تا
زندگی ازت جلو نزن .
حجت اله حبیبی

سکوت
نردبان ترقی
و
سکوی پرواز آرزو هاست .
حجت اله حبیبی

با عشق
رویا بساز ،
اما
با آدم خیال باف، نساز .
حجت اله حبیبی

اگر عاشق «ماهی »
انتظار نداشته باش
ماه پایین بیاد ،
تو
با افکارت پرواز کن .
حجت اله حبیبی

برگ ها را ریخت
اما
از پس درخت بر نیامد
باد .
حجت اله حبیبی

خاک
می رسد به افلاک
با اندیشه.
حجت اله حبیبی

دنیا
فقط
در چشای تو
زیباست .
حجت اله حبیبی

عشق
گُل می کند
حتی
در مرداب
از نیلوفر بپرس
حجت اله حبیبی

سیاهی در سپیدی محو می شد
فقط
با یک سلام صبحگاهی
حجت اله حبیبی

جهانم را
به آتش زد
نگاه خیس بارانش.
حجت اله حبیبی

نگاه می کنم به دَر
بهار
قد کشیده
روبروی پنجره .
حجت اله حبیبی

سراغ از عشق و یکرنگی
کسی دیگر نمی گیرد
مجازی می خرد مادر
دعای صبح و شامش را
حجت اله حبیبی

بوی باران ،
بوی پسته ،
بوی سیب
خنده ات
امّا
انار دیگری است . حجت اله حبیبی

شیرین تر از عسل
که
ندیدست روزگار
بهر شفای هر مرضی
باز
خنده کن.
حجت اله حبیبی

باران خنده ات،
به تبسم کشید باغ ،
زین رو
انار
مزه ی لبخند می دهد .
حجت اله حبیبی

سایه ای مانده
ز سروِ قامتم .
حجت اله حبیبی

صدایم در نمی آید ،
و
یا
گوشی نیوشا نیست .
حجت اله حبیبی

با « تو » تنها
پر شود
دنیای من .
حجت اله حبیبی

من
از دنیا
نمی خواهم
مگر
گرمای آغوشت .
حجت اله حبیبی

صبر مرا
به خنده ی خود
امتحان مکن.
حجت اله حبیبی