متن رنج انسان

من از تاریکی تاریخ می‌گویم
من از دلمردگی ها و
من از آن کوچه باریک می‌گویم

من از شادی
من از خنده
من از خورشید تابنده
که می تابد
ولی افسوس..
من از لبخند زیبای هزاران گل
که پرپر گشتن و لاهیک می گویم

من از تاریکی تاریخ می‌گویم
من...

آنچه غیر قابل تحمل بود انسانها بودند نه زندگی

آدمها
عروسکها را دوست دارند،
اما
آدمها
آدمها را دوست ندارند،
ای کاش عروسک بودیم،
آدمها چیزی که جان ندارد و سرد و بی روح است و حرف نمیزند را دوست دارند!...
ای کاش عروسک بودیم!...

هرکسی که از راه رسید
بخشی از ما را قربانی کرد
قربانی گناهانش،
و ما هم همیشه در جهل باقی ماندیم.

ثروت مادی بدون آرامش درونی،
به مثابه آن است که هنگام آب تنی
در دریاچه از فرط تشنگی در حال مرگ باشید.

اگر از فقر مادی اجتناب می کنید،
باید از فقر معنوی نیز نفرت داشته باشید

زیرا فقر معنوی،
عامل و مسبب اصلی درد و رنج انسان هاست ...