متن سوران ندار

چشمه،
آیینه ی توست یا که ماه؟!
که اینچنین،
زیبا و شفاف و تماشایی ست...



شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

کرکوک،
دختر بزرگ کُرد بود!
به زور شوهرش دادند...




شعر: سوران ندار
ترجمه:زانا کوردستانی

ابر هم زن است!
مگر نه اینکه زمستان می شود،
درد زایمان می گیردش و
تگرگ می شود...


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

احساس می کنم که تو روح منی!
چونکه وقتی تو تنهایم می گذاری،
پیکرم می میرد!
پس چرا تو هی می گویی:
- روح دیده نمی شود!


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

اندام تو فرودگاه ست و
دل من هم هواپیما!
اما افسوس که فرود آمدنم،
ممنوع است...


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

باد نغمه سرایی می کند،
مگر این نیست که به رقص درآمده اند،
همه ی شاخه ها...


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

زمین و کفش
با همدیگر ازدواج می کنند و
فرزندی زیبای روی به دنیا می آوردند...
اسمش را، رد پا می گذارند.


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

یافتمش!
نه معدن قارچ و دمەلان!
بر آورده کردم،
رویاهای شیرین کودکان را نه!
رد پایش را گرفتم،
دزد کفش نمازگزاران مسجد را نه!
بلکه قبر گم شده ی سربازی را
در آن سوی سه گوشه ی جهان!



شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

هر روز
آدمی را به هلاکت می کشاند،
زمانه!


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

بی سواد بودند
تمام عشاق نامدار جهان!



شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

از گل سر شاخه ی درختان
کینه دارد،
همه ی فرمانروایان ستمکار...




شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

همه ی عاشقان جهان
حجله ی عشق خود را آذین بستند،
فقط من نتوانستم!
چرا که در آن زمان،
مشغول سرودن شعری برای تو بودم.


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

گر به هر سرزمینی گذرت بیافتد،
بوی خاک وطن من،
به مشامت خواهد رسید.



شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

شهری نوین بنیان خواهم نهاد
که نه جنگ در آن جای بگیرد
و نه گرسنگی و نه غم...


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

برف که سپید نبود،
انفال به آن سپیدی بخشید!
شب که سیاه نبود!
برادرکشی آن را سیاهپوش کرد...


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

انفال آمد و
عاشقی را از یاد بردم.
و برگه های سپید را با اشک پر کردم...



شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

صدای آمدن پاییز می آید
براستی چند برگ و گل
از شاخه و شاخسار خواهند افتاد و
به زیر خاک خواهند رفت؟!


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

آسمان را
با موشک های کاغذی بچه ها هم
غصب خواهد کرد،
جنگ...



شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

لوله ی تفنگ ها را گلدان خواهم کرد،
خاکسترهای بجای مانده از جنگ ها را
برای کودکان سرزمینم
به جوهر تبدیل خواهم کرد،
تا در دفترهایشان مشق کنند.


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

در برگ ریزان، کودکی می گرید،
نامش زمستان است!
در یخبندان، صدای پای دختری به گوشم می رسد،
نامش بهار است!
در میان گلزارها، صدای بانویی را می شنوم،
نامش تابستان است!
در زیر تابش و گرمای شعله های آفتاب،
صدای ناله های زنی شوهر مرده را می شنوم،
نامش...