جنگ، چه تناقض شگفتی! ویران می‌کند، می‌سوزاند، می‌گیرد اما گاه، در ویرانه‌هایش چیزی می‌رویَد که هیچ صلحی یادگار نمی‌گذارد: آزادی برای دوست داشت
ماه است اسیرِ چنگِ دیوار هنوز خورشید امید در قفس تار هنوز فریادِ خموشِ زندگان در شبِ درد اندوهِ زمین است و گرفتار هنوز فیروزه سمیعی
