متن گندم

پدرم..
بوی نان  می داد
و دستانش  مزرعه ای
که گندم
از بازوهایش بالا می رفت

اما حالا
کلاغی روی چین های صورتش
نوک می زند،
بوی نان  را از دستهایش می پرانَد
ببین....
مشت پدر
پر از  آرزوی خرده های نانی است
که  کلاغ پنیرش را دزدیده است...

من مترسک، من گُنه کاری که جرمش عاشقی ست /
دوست دارم گندمت را، دار سویم می رود...
«آرمان پرناک»

اگر دره بودم ژرف
در رودخانه ام پنهان می کردمت
دریا اگر بودم سمت گردابم می بردمت
اگر سیلاب بودم در تو می ریختم
جاده اگر بودم زیر سنگینی ات می آرمیدم
.
اگر انگور بودم اگر شراب
تمام شب سرمستت می کردم
گندم رسیده اگر بودم می پوشاندمت از...

و هیچ از تو دور نیست
که جهانی را عاشق کنی
ای که ...
صدایت
شیرین بسان گندم در دستان ادم
و
تلخ چون بغض هزار ساله بشر

دستانت
تکثیرگاه پروانه های سرگردان ,سرزمین شمع های نیمه جان
و زیبا
چون رقص کولیان به دور اتش
رویش پیچک ها به...

گناهِ تازه ام باش
مثل_گندم
مثل_سیب
من به جهنمِ با تو مشتاق ترم
تا
بهشت بی تو...

چقدر زیادی و زیبا! نمی دانم اما فکر می کنم خدا وقتی می خواسته نقاشی ات کند با یک مُشت نور تو را انداخته بین ستاره ها یا موقعی که مزرعه می کشیده افتادی لایِ خوشه های گندم، شاید هم رنگدانه پولک ماهی هایی که اینقدر می درخشی یا دانه...

آدم به جرم خوردن گندم

با حوا شد رانده از بهشت

اما چه غم

حوا خودش بهشت است.....

یک سفره نان گرم

یک دشت اشتها

گندم منم

چاک دلم در هوای توست!

آه که فریدون و فرهاد و فروغ چه اسم های مناسبی برای صدا زدن کوچه هاست، و نام تو که یک «کوچه باغ» است، بماند برای خودم، که محال است نشانی اش را پشت نامه ای بنویسم.
و چقدر جای کوچه ی سیب وانار و گندم در شهر خالیست. و...

اشتباه تو تنها به دام انداختن کبوتر نبود !

تو گندم را بی اعتبار کردی …