متن ناظم حکمت

و من گاهی نه صورتت ، نه چشمانت ، که دلم می‌خواهد صدایت را ببینم ...

تنهایی چیزهای زیادی به انسان می‌آموزد
اما تو نرو ، بگذار من نادان بمانم

من هنوز گاهی
یواشکی خوابِ تو را می بینم
یواشکی نگاهت می کنم
صدایت می کنم
بینِ خودمان باشد
اما من هنوز تو را
یواشکی دوست دارم...

ما را شکست خورده
ما را با اشک‌هایمان رها کردند و رفتند
و از آن روز بود که ما
بخشیدن را از یاد بردیم ...

به‌جا خواهد ماند؛
‏چایمان ته فنجان
‏کودکى‌هامان در کوچه‌ها
‏بغض سنگین شادمانى‌ها در گلویمان
‏و معشوقه‌هایمان
‏در دوردست‌ها...

* درختان پر شکوفه بادام را دیگر فراموش کن/ اهمیتی ندارد/ دراین روزگار/ آنچه را که نمی توانی بازیابی به خاطر نیاور/ موهایت را در آفتاب خشک کن/ عطر دیرپای میوه‌ها را بر آن بزن/ عشق من، عشق من/ فصل پاییز است

تنهایی چیزهای زیادی به انسان می آموزد
اما تو نرو
بگذار من نادان بمانم

آدم ها بالاخره یک روزی یک جایی در یک لحظه تمام می شوند نه که بمیرند/ نه...جوهر احساسشان تمام می شود!

زندگی یعنی امیدوار بودن محبوب من

زندگی

مشغله‌ای جدی است

درست مثل دوست داشتن تو

‍
دنیا را به کودکان بدهیم،
حداقل برای یک روز
بدهیم مانند بالونی رنگارنگ
بازی کنند،
بازی کنند،
آواز سر دهند در میان ستارگان
دنیا را به کودکان بدهیم
بدهیم ،مانند یک سیب بزرگ
مانند ،یک تافتون گرم
چیزی نیست یک روز

دنیا را به کودکان بدهیم
حداقل برای یک...

یک روز
عمر من در کشتی ها تمام خواهد شد
می خواهم
مثل نوری که در آب ها فرو می رود
در آب ها خاموش شوم
می خواهم به دریا برگردم
می خواهم به دریا برگردم

آنقدر بر شیشه‌های بخار گرفته شهر

حرف اول نام تو را نوشته‌ام

دیگر مردم شهر می دانند

نام زیبای تو
با کدام حرف شروع می‌شود

تو را دوست دارم،
چون نان و نمک!
چون لبان گر گرفته از تب
که نیمه شب
در التهاب قطره اى آب،
بر شیر آبى بچسبد...