پنجره‌ای به پرواز برای کبوتر رفته‌ات از دل حیاط افتاده بود روی لبه‌ی پنجره مثل تکه‌ای از خستگیِ جهان... چشم‌هایش، پر از اضطراب بود و بالش، تار و لرزان مثل خواب‌های بی‌پناه. او را گرفتم در پناه دستانم در آغوشی که از نان و ترانه پر بود و هر شب...
در زندگی به مانند پرنده های مهاجر نباشید که وقتی هواه سرد می شود پا به فرار می دهند قوی باشید و در مقابل سردی های زندگی مقاومت کنید تا به بهار زندگی برسید خ.نواندیش ت.۱۴۰۱/۶/۱
فروردین به انتها رسید؛ منتظر ماندن فایده ای ندارد. گنجشک مهاجری که تو را به انتظار نشانده است، به آغوش شاخه هایت بازنمی گردد..! - کتایون آتاکیشی زاده
