متن کاظم بهمنی

دلخوشی ها را هراسِ رفتنت دلشوره کرد

همه چیزم شده و هیچ مرا یادش نیست

- کاظم بهمنی

نه تبسم، نه اشاره،
نه سوالی، هیچ چیز
عاشقی چون من فقط
او را تماشا می کند.

تیر برقی "چوبی ام" در انتهای روستا
بی فروغم کرده سنگ بچه های روستا

ریشه ام جامانده درباغی که صدها سرو داشت
کوچ کردم از وطن،تنها برای روستا

آمدم خوش خط شود تکلیف شبها، آمدم...
نور یک فانوس باشم پیش پای روستا

یاد دارم در زمین وقتی مرا می کاشتند...

نه فقط از تو اگر دل بکنم می میرم
سایه ات نیز بیفتد به تنم می میرم
بین جان من و پیراهن من فرقی نیست
هر یکی را که برایت بکنم می میرم
برق چشمان تو از دور مرا می گیرد
من اگر دست به زلفت بزنم می میرم
بازی...

آقای کاظم بهمنی یه شاه بیت خیلی قشنگ دارن که میگه:
دلبرت هر قدر زیباتر، غمت هم بیشتر
پشت عاشق را همین آزارها تا می کند

این تک بیت خیلی زیبا غم عاشق رو به تصویر کشیده. بنظرم زیبایی ای که آقای بهمنی ازش حرف زدن نه تنها ظاهری نیست...

ناگهان دور شدم از همه ی غمها من
از دعای چه کسی این همه خوبی با من؟

دیگران در تب و تاب شب عیدند ولی
مثل یک سال گذشته به تو مشغولم من

اجل رسید و لبش را برابرم آورد
چقدر بوسه اش از خستگی درم آورد!
تمام شد همه ی آنچه «زندگی» می گفت
تمام شد همه ی آنچه بر سرم آورد
مقابلم ملکی می به استکانم ریخت
بدون ِ آنکه بپرسد بیاورم؟! ، آورد...
به خواب مرگ بنازم که از لج...

با لبی که کاربرد اصلی اش بوسیدن است
چای مینوشید و قلب استکان می ایستاد

به یک نفر که شبیه تو دلربا باشد
هنوز مثل گذشته "نگار" میگویند

مُفتَضَح بودن از این بیش، که در اول قهر
فکر برگشتیم و واسطه ای نیست که نیست
.

خواستم دست به مویش ببرم
خواب شود،
عطر گیسوش چنان بود
که بی هوشم کرد...!️

می توان از تو فقط دور شد و آه کشید...

روی دوش ِدیگران یک روز ترکت می کنم...

عاشقی چون من فقط او را تماشا میکند..

در غیابِ تو کسی شاد ندیده ست مرا...

من اگر جای خدا بودم برای ظالمین

خلق می کردم به نامت سرزمینی در بهشت!

شاخه را محکم گرفتن این زمان بی فایده است
برگ می ریزد، ستیزش با خزان بی فایده است

باز میپرسی چه شد که عاشق جبرت شدم
در دل طوفان که باشی بادبان بی فایده است

بال وقتی بشکند از کوچ هم باید گذشت
دست و پا وقتی نباشد نردبان بی...

مرده ام این نفس تازه ی من فلسفه دارد
روی پا بودنِ این برج کهن فلسفه دارد

عقربی را که خودش را زده زود است ملامت
تیشه بر سر زدن سنگ شکن فلسفه دارد

دوستی با تو میسر که نشد نقشه کشیدم
با رفیقان ِشما دوست شدن فلسفه دارد

گفته...

خواستم دست به مویش ببرم خواب شود

عطر گیسوش چنان بود که بی هوشم کرد

من برای عشٖق میمیرم، برای شعر نه


دفتر شاعر برای او مزار کوچکیست

چشمم سر وعده بی ثمر می گردد
بی چاره دلم که دربدر می گردد

کُشتی تو مرا و منتظر می مانم
قاتل به محل قتل برمی گردد

رسیده سنّ حضورت به سنّ نوح، اما

شمار مردم کشتی نکرده تغییری