گفته بودى تا اَبد پیشت ، کنارت ، با تواَم کِى ابد آمد که تو رفتى و من تنها شدم؟
جای بعضی از آدمها در زندگی پُر نمی شود... زخم میشود ، تا ابد میماند...
بی گناهی گر به زندان مرد با حال تباه ظالم مظلوم کش هم تا ابد جاوید نیست ...
از ازل تا به ابد پرسش آدم این است: دست بر میوه ی حوّا بزنم یا نزنم؟
بیا تا خانه‌مان را روشن کنیم. تو خورشید باش تا من ماه شوم. تو به من بتاب و من تا ابد دورت می‌گردم.
جای بعضی آدم ها در زندگی پر نمی شود، زخم می شود و تا ابد می ماند...
تا ابد برایم بمان
دوسِت دارم همیشه و تا ابد حتی اگه نبینمت و تو لحظه هایِ سختم، کم داشته باشمت... فکرت همیشه قلبمو آروم می‌کنه... دوسِت دارم دست نیافتنی ترینم
توضیح دادنی نیست، نمی‌توان وصف کرد، حسِ داشتنِ این حجم از خوشبختی را.... چشمانت را که گشودی، دنیا نورانی شد... تو را برایِ ابد دوست دارم..
کسی که حضورت را ندید! بگذار تا ابد با جای خالی ات دست و پنجه نرم کند گاهی رفتن و نبخشیدن لطف است نه ظلم!
وعدها دادم به قلبم تا ابد مال منی... رفته ای و از دل خود عذر خواهی می کنم!
می توانی بروی عزیز دلم اما پشت غبار همین پنجره حتی تا ابد خواهی ماند تا ابد دست تکان خواهی داد!
