متن شاپرک

مے زنـב زنگ בلم
مے گریزـב او سپس
من بـہ ـבنبالش روان
تنـב פּ تیز פּ یک نـ؋ـس
تا بـہ چنگش آورم
اـ؋ـتـב او בر این قـ؋ـس
او شوـבمحبوب בل
من براے او نـ؋ـس
حال ما בوتا نکو
ما ؋ـقط בلـבارو بس

چپاول کرده ای ایمان و دینم
دلم را هم ربودی نازنینم
دگر از من چه باقی مانده ای یار
کنون با هر چه غم من هم نشینم

مـבاב عشق בر בستان
کشم نقش تو را اے جان
بـہ برگ کاغذ این בل
رخ زیباے تو مهمان
اگر چـہ نیستے پیشم
ومن בرگیر این هجران
ولے نقش رخت حک شـב
بـہ این בل تا ابـב قربان

*◄থৣ کاش مے شـב בر کنار ساحلت لنگر بگیرم
بے محابا وارב آט בل شوم سنگر بگیرم
کاش مے شـב این کویر من گلستاט با قـבومت
تا ثریّا تا خـבا از شوق خوב،من پر بگیرم

پنجـہ مے کشـב!
شاهین یاـבت
بر گنجشک خیالم
عجبببب شکارچی
ماهریست
او!!

سالها آشفته گشتم
به دنبال خود
به دنبال حقیقت وجودم
در تلاش آزاد کردن شاپرک وجودم
که سراسیمه دنبال آزادی بودی
آمدن تو به پایان رسیدن تمام آشفتگی ها بود ….
هزارن شاپرک در چشم های تو آزاد شد ……

گاهی باید:

سوار بر قایقِ شکسته ی آرزوها،

مرزهای بیکرانِ بودن را،

با دستانی شکسته پارو زد؛

و شاپرک زیبای امید را،

از سرای سینه،

پرواز نداد!

زهرا حکیمی بافقی،
کتاب صدای پای احساس،
ص۵۷.

تب عشق،
و تابش آفتاب نیمروز،
چونان آتشی می افروزد بر گونه هایت،
که شاپرک را تاب نشستن بر آن نیست....
مهدی بابایی ( سوشیانت )

شعرهایم بوی دلتنگی گرفتند
گیسوانم در باد.
وخود شانه برشانه نسیم
نه دلسرد از زمانه ی  پردرد وآه م، ونه آنچنان دلخوش ،
در این زمانه ی سرد ودلگیر که بال پروانه هارا میبندند
ومن محکومم به شکستن شاخه ها ومجبور به شنیدن صدای گریه ی پرندگان وشاپرک ها ......

عشق مانند همان شاپرکی که پی عطر تنت ترک گلستان کرده...

ارس آرامی

خودم را از همه دریغ میکنم
پیراهن گُل گلیه تابستانیم را میپوشم
پنجره را باز میکنم ، به بوته های خار لبخندی پیشکش میکنم ، که خجالت میکشند و گل میدهند
چراغ هارا خاموش میکنم ، پرده هارا کنار میکشم
خورشید را به خانه دعوت میکنم ...
آفتاب دستو دلباز...

✍می گویند از اردیبهشت بوی بهشت می آید، من نشانی اش را یافتم 👌
در همین نزدیکی... ،
همینجایی که صدای کوبه دارکوبها مستانه شنیده می شود ، علفها هم موزون می رقصند و گرگها در پی شاپرکها کمین می کنند...
راست گفته اند اردیبهشت را باید جرعه جرعه سرکشید🌸...

⁩
«عشق» این برترین واژه ی مقدس بود
که تنپوش ابریشم خاکستری
کرم های باغمان را به زیباترین
بال های رنگین یک شاپرک آراست و
در نیستی خالق هستی شد...

شاید باورت نشود گاهی از شدت دلتنگی

راضی به هرچه بودن میشوم به جز خودم!

مثلاً همین امروز آرزو می کردم

شاپرک گرفتاردر تار عنکبوت گوشه ی اتاقت باشم

همان قدر نزدیک

همان قدر بیچاره...

پروانه ها ابتدای آفرینش اند
اینو قلبم می گه.
تو که می خندی، هزار هزار شاپرک خندون رها میشن تو چشام. بوی رازقی موهات رو میدن. بوی دشت هویج. کوه دماوند. جزیره ی قشم. جنگل های ساکت چمستان.....
تو که راه می ری، هزار هزار شاپرک از طره ی موهات...

احساس
سنگ خارا نیست
که همین طور بماند و
بماند و بماند... احساس مثل شاپرک
مثل عطر
می پرد!

درست توی همان روزهایی که دوستت دارم
دوستم داشته باش!

خطوطِ دستانت
تداومِ بی انتهایِ زندگی
آنگاه که همچون شاپرکی ظریف
بر تزلزلِ دستانم انگشت میسایی
استواریِ زندگانی موهبتی
چکیده از نازکایِ پریواره یِ پرهایِ تو

تیغِ عشق است دست هایت
رگانم را لمس کن ...

نوشو
ایواردم واگرده ها باهار
قوران خانیه

نرفت/دوباره برمی گردد همین بهار/شاپرک