من زخم ام!
و زندگی زخم های دردناک پی در پی است و
مرگ هم وقت و بی وقت می رسد.
مستی تنها چاره ی درمان زخم های من است.
باشد که دود و مستی درون استخوان هایم راه یابد
شاید که از یاد ببرم
من،
تکه گوشتی زنده ام...
شعر: هیوا قادر
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
