شبیه بغض دریا که بر شانه...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
امتیاز دهید
0 امتیاز از 0 رای
شبیه بغضِ دریا
که بر شانه‌ی موج می‌افتد
می‌شکند
و دست‌هایش هرگز به ساحل نمی‌رسند
بارانِ آبی اشک
بر ماسه‌زارِ خواب می‌بارد
موج‌ها در آینه‌ی خود
پیراهنِ مرا می‌درند
و صخره‌ها
نامم را در تاریکی می‌نوشند
نه به مقصد رسیده‌ام
نه به تو
نه به فانوسِ گمشده‌ای در دلِ طوفان
فقط سکوت می‌کنم
و سکوت
که همچون دریایی بی‌پایان
مرا در خود می‌بلعد
احمد کمائی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
تفسیر با هوش مصنوعی
شعر، حس ناامیدی و گم‌گشتگی را به تصویر می‌کشد. شاعر مانند بغضِ فروخورده‌ی دریا، به ساحلِ امید نمی‌رسد و در تنهایی غرق می‌شود. اشک‌های آبی، نشانه ی اندوهی عمیق اند و سکوت، دریای بی‌پایانی است که شاعر را در خود فرو می‌برد. او نه به هدف، نه به معشوق و نه به رهایی دست یافته است.