قول می دهیم تا شکستن این طلسم درد، در خانه بمانیم، به خاطر خودمان، به خاطر عزیزانمان و به خاطر تویی که به خاطر ما از عزیزانت دور مانده ای...
تویی که از خواب و خوراک و آرامشت برای نجات جان ها صرف نظر کرده ای. عرق می ریزی از سختیِ لباس های رزم و عرق شرم می نشیند بر پیشانی مان وقتی که از شدت دوری از عزیزانت اشک می ریزی...
تمام می شود این دوره ی درد و تو خانواده ات را به آغوش خواهی کشید و ما تا ابد فراموش نخواهیم کرد انسان های راستین این سرزمین چه کسانی اند و چه کسانی لایق ترند به عشق ورزیدن...
تمام می شود این دوره ی درد و ما تو را با بغض به آغوش خواهیم کشید، مایی که سال ها بدون توقف از کنارت عبور می کردیم بی آنکه بدانیم خداوند، یکی از غیر معمولی ترین قلب های جهان را در کالبد تو گذاشته..
سلامت بمان عزیز که ما حریصیم به در آغوش کشیدنت، ما حریصیم به این که دوستت داشته باشیم، ما حریصیم به اینکه هربار تو را ببینیم و باور کنیم که خوبی و انسانیت هنوز هم زنده است و در گوشه گوشه ی این شهر نفس می کشد... سلامت بمان عزیز، ما تا پایان این درد، در خانه می مانیم، قول می دهیم ... ما حریصیم به رسیدنِ روزهای خوب..
ZibaMatn.IR