هر فصلی یک نقاشیِ بی نقص است؛
که از رسوماتِ دلبری پیروی می کند.
باید لا به لای خستگی ها
مو به موی طبیعت را با چشم دل نگریست،
و آرامش را درون رگ ها جاری کرد.
باید پا در کفشِ آدم گذاشت و
سیب های ممنوعه ی زندگی را
یکی پس از دیگری چید!
باید حواس را پرت اتفاق های خوب کرد،
تا لحظه ها، هنگامِ خنده های از تهِ دل
متوقف شوند.
بهار باشد یا تابستان،
پاییز یا زمستان،
فرقی نمی کند!
رویشِ دوباره عشق در هر فصل تکرار می شود!
از همه ی روزها باید استفاده کرد و
حکم دیوانگی بر پیشانی زد...
هر فصل داستان اش با بقیه ی فصل ها فرق می کند.
آن را فقط باید
دید و فهمید و به آغوش کشید...
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
