🍁امسال حال پائیزمان خوب نیست!
به جایِ برگ های زرد و نارنجی آدم های سرزمینم می ریزند. به جایِ بویِ نَم باران، بوی آتش راهِ طرقبه، بلال ذغالی و نوشیدن دوغ آبعلی، بوی اندوه و رنگ غم بوی الکل و راهروهای بیمارستان می آید. حال شهرم خوب نیست. شهری که روزی در آن مردمان اش بدون ترس ازکنار هم عبور می کردند. خاطرمان آسوده بود کنار هم جمع می شدیم و می خندیدیم و دست دَر دست هم قدم می زدیم. زادگاهِ من مشهد موطن امنیت و آرامی هاست. سراسر پُر بود از قصه های تلخ و شیرین، شادی همراه با عشق، طراوت نوایی شماطّه وار . لیکن شهرمان زیر دود بیماری پنهان شده است. در دل همه ی مان حسرت روزهای وضعیت سفید خفته است. هر طرف را که می نگریم سفیدی ماسک هارا روی چهره هایمان می بینیم . دست یاری مَگَر به عَرش ببریم حتی عَرش هم خسته و درمانده از ماست. تا کی این باران بیماری ادامه دارد؟!
و حالا مشهد پر از سکوت است.مردمان سرزمینم یک به یک با بغض های خویش فریاد می زند که بس است دیگر جانِ این یکی عزیزم را نگیر. سوغات این روزهایمان به رَسم یاد بود یک بقچه حسرت و دلتنگیست.
گرچه این روزها طعمش تلخ تر، دلخوشیهایش کم تر، و غم هایش بیشتر شده است ولی بعضی از همین غم ها هستند که تاریخ انقضاء ندارند. تنها کاری که می شود کرد این است که آن ها را حل کنیم و پشت سَر بگذاریم. ما روزها را به یاد نمی آوریم، لحظه ها رابه یاد می آوریم. زندگی از هرچیز دیگری قدرتمندتر است. فقط قدری نَفَس بِکش، نَفَس بکش تا رَد شود تا تمام شود تا دوباره همه کنارهم باشیم.
به امید نابودی کرونا و برگشتن به روزهای خوبمان.
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
