100 متن کوتاه رهی معیری ۱۴۰۳ جدید 2025

گفتند که نامحرمی و بوسه حرام است
دل گفت که محرم تر از این عشق کدام است؟
بوسیدم و لب دادم و آغوش کشیدم
نامحرمِ من!
محرمی و کار تمام است

برون نمی‌رود از خاطرَم خیالِ وصالت
اگر چه نیست وصالی ولی خوشم به خیالَت

میروم و نمیرود
از سرِ من هوایِ تو

داده فلک سزایِ من
تا چه بُود سزایِ تو ؟!

به رهی دیدم برگ خزان ،
پژمرده ز بیداد زمان
کز شاخه جدا شد
چو ز گلشن رو کرده نهان ،
در رهگذرش باد خزان
چون پیک بلا بود
ای برگِ ستمدیدهء پاییزی ،

ای دل به سرد مهری دوران صبور باش

کز پی رسد بهار چو پاییز بگذرد

شِکوِه ای نیست ز طوفان حوادث ما را

دل به دریازدگان خنده به سیلاب زنند

دریاب که ایام گل و صبح جوانی
چون برق کند جلوه و چون باد گریزد

یا عافیت از چشم فسونسازم ده
یا آن که زبان شکوه پردازم ده


یا درد و غمی که داده‌ای بازش گیر
یا جان و دلی که برده‌ای بازم ده

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم
در میان لاله و گل آشیانی داشتم

گِردِ آن شمع طرب می‌سوختم پروانه‌وار
پای آن سرو روان اشک روانی داشتم

پروانه سوخت یک شب و آسود جان او

ما عمر ها ز داغ جفای تو سوختیم

موی سپید را فلکم رایگان نداد...

تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو

تا تو به داد من رسی من به خدا رسیده ام

گرچه خاموشم ولی آهم به گردون میرود

از آتش دل ،شمع طَرَب را مانَم
وز شعله ی آه،سوزِ تب را مانم

دور ازلب خندان تو ،ای صبح امید
از ناله ی زار، مرغ شب را مانم

ای فتنه !
در کمین دل و هوش کیستی؟

 یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم
در میان لاله و گل آشیانی داشتم

گرد آن شمع طرب می‌سوختم پروانه‌وار
پای آن سرو روان اشک روانی داشتم

تا تو مراد من دهی

کشته مرا فراق تو

تا تو مراد من دهی، کشته مرا فراق تو
تا تو به داد من رسی،
من به خدا رسیده ام

یا ز ره وفا بیا، یا ز دل رهی برو
سوخت در انتظار تو،
جان به لب رسیده ام

من نیستم چون دیگران بازیچه ی بازیگران
اول به دام آرم تو را وآنگه گرفتارت شوم

کیم من؟
آرزو گم کرده ای تنها و سرگردان
نه آرامی
نه امیدی
نه همدردی
نه همراهی

گر تو را با ما تعلق نیست ما را شوق هست