متن خانه دل

خانه‌ای ساخت دلم، در گذرِ سیلِ مهیب
خانه، ویران شد از این، خیزشِ طوفانیِ من

ما همانیم که تو پنداشتی
و تو آن نیستی که خانه دل ارزانیت داشتیم

تمامِ حسّ قلبِ عاشقم را
به گردِ سینه‌ات پروانه کردم
تو را بوسیدم و بوسیدم از نو
میانِ نبضِ قلبت خانه کردم

بی شک تو همانی که یک لحظه نگاهش.

ویران کند این خانه ی آباد دلم را.

ویرانه شدم خانه ات آباد کجایی
کمتر بزن آهنگ غم انگیز جدایی

فریاد سکوت من دلخسته بلند است
گر چه نرسیده است به گوش تو صدایی

در می زنم آنقدر که آخر به روی من
در را بگشایی به تمنای گدایی

شاهی و دلم‌ مهره ی شطرنج توباشد
خواهم که...

علت از این همه غم های تو چیست
لانه داری دل خود خانه کیست

تو دلت با دل من هست بگو
تو دلت با چه کسی بست بگو

گر دلت با دل من نیست بگو
یک برو گفتن کافیست بگو