مَهِ شَوو تارُم بیو هیجارُم مِن ای دنیا مو تونَه دارُم نبویی تو نفس، نیترُم بکشُم خُت هم دونی، نا نیاره دلوم بیو وَم بِرَس، که دنیام مث پوییزِه، نبویی تو، تهلَه خاره دلوم تو خت دونی، دل تینام، تنگته هنی ای دلو مو، تشنه ی بنگته تو جورِ تارازی،...
( بر ما گذشت آنچه نباید می گذشت) بیصدا عشق و وفا و بندگی از حد گذشت تا که بستم چشم خود یک لحظه یارمن گذشت بی دفاع عشق و وفا در زندگی شد سرگذشت حسن سهرابی Sohrabipoem
در چشمانت عسل هم بکارم باز از تلخی قهوه پر می شوم میان من و تو و سرگذشت آن که از سرش می گذرد منم و زنی عجیب در خواب های تو تعبیر می شود
وقتی میمیریم ما را به اسم صدا نمیکنند و درباره ما میگویند: جسد کجاست ؟ و بعد از غسل دادن میگویند :جنازه کجاست ؟ وبعد از خاک سپاری میگویند: قبر میت کجاست ؟ همه لقب ها و پست هایی که در دنیا داشتیم بعد از مرگ فراموش میشه مدیر ،...
آنچه از سرگذشت شد سرگذشت/ حیف که بی دقت گذشت اما گذشت/ تا که خواستیم یک دو روزی فکر کنیم/ بر در خانه نوشتند درگذشت
سرنوشت را باید از سر نوشت شاید این بار کمی بهتر نوشت عاشقی را غرقِ در باور نوشت غُصه ها را قِصه ای دیگر نوشت از کجا این باور آمد که گفت گر رَود سَر برنگردد سرنوشت گل بکاریم از دل گِل گُل بَرآریم در زمستان در بهاران زیرِ باران...
بعد مرگم شعر هایم را بخوان تا بشنوی / سرگذشتم تلخ تر از درگذشتم بوده است
