جمعه , ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی (زادهٔ ۳۲۹ ه.ق، ۳۱۹ ه.خ - درگذشتهٔ پیش از ۴۱۱ ه.ق، ۳۹۷ ه.خ در توس خراسان)، سخن سرای نامی ایران و سرایندهٔ شاهنامه حماسهٔ ملی ایرانیان. او را بزرگ ترین سرایندهٔ پارسی گو دانسته اند. نام و آوازه فردوسی در همه جای جهان شناخته و ستوده شده است. بیست و پنجم اردیبهشت ،روز بزرگداشت حماسه سرای بزرگ ایران گرامی باد...
فردوسی در دوران تنهایی و درد بی پناهی تاریخ و فرهنگ ایران زمین، تنها و به تنهایی با شاهنامه به جنگ و ستیز و نبردی بی امان با تباهی و تبهکاری و فساد بر می خیزد.او در لحظه لحظه های تنهایی و غربت غریبانه طولانی، عزت و سرفرازی به تاراج برده ایرانیان را در واژه واژه های شاهنامه باز افرینی می‌کند. کاخ بلند، باشکوه، پر شوکت و بی‌گزندی که این شاعر بلند آوازه از نظم پی‌افکنده، قرن‌های متمادی است که در برابر گزند باد و بوران اهریمنان تاریخ مصون مانده ...
بلندای نام ایران، وامدار شاهنامه است، خیال ایران بدون شاهنامه خیالی محال و به ترس اآوده وبیمناک است. باید به احترام ۳۰ سال رنج این اسطوره و شاعر دل خسته و خلوت گزیده برای حفظ فرهنگ و هویت و غیرت ملی ایران، همگان در برابر او و رمز و راز هایش سر تعظیم فرود آریم.زادروز نادره فرهنگ و ادب، خالق شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی گرامی باد....
یکم بهمن ماه زادروز پارسی گوی بزرگ فردوسی است. شاهنامه او نقش خیال انگیز و شاهکار حماسه و اسطوره ای است که در تار و پود ایران زمین سخت در هم تنیده شده است. شاهنامه عشق نامه است. زاد روز حکیم ابوالقاسم فردوسی گرامی باد....
رخش،گاری کشی می کندرستم ،کنار پیاده رو سیگار می فروشدسهراب ،ته جوب به خود می پیچیدگردآفرید،از خانه زده بیرونمردان خیابانی برای تهمینه بوق می زنندابوالقاسم برای شبکه سه ،سریال جنگی می سازدوای ...موریانه ها به آخر شاهنامه رسیده اند!!...
